A' ΜΕΡΟΣ:
Γύρω από το κρεβάτι του πόνου είναι συγκεντρωμένη όλη η οικογένεια του. Το κλίμα είναι βαρύ και πένθιμο. Ένα μόνο μικρό καντηλάκι, δίπλα στον άρρωστο, φωτίζει αμυδρά το στενό δωμάτιο. Ο πατέρας, με κλειστά τα μάτια και πολύ κόπο, ψιθυρίζει:
Πατέρας: Γυναίκα μου Σάρα είσαι εδώ;
Σάρα (κλαίγοντας): Ναι, άντρα μου.
Πατέρας: Γιε μου Ιακώβ είσαι εδώ?
Ιακώβ (φανερά συγκινημένος): Ναι, πατέρα.
Πατέρας: Μικρή μου θυγατέρα Ιουδίθ, είσαι εδώ?
Ιουδίθ: (απαρηγόρητη): Ναι, πατέρα, είμαι κοντά σου.
Πατέρας: Και εσύ στερνοπούλι μου Ααρών, είσαι εδώ?
Ααρών (με αναφιλητά): Ναι, πατέρα.
Πατέρας: ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΜΑΓΑΖΙ?
------------------------------------------------
Β' ΜΕΡΟΣ:
Η οικογένεια συνειδητοποιεί αμέσως την εγκληματική αμέλεια και όλοι αποχωρούν σιγά - σιγά από το δωμάτιο. Τελευταίος φεύγει ο μικρός Ααρών που, κλείνοντας την πόρτα του δωματίου, λέει:
Ααρών: Και πού 'σαι πατέρα... Όταν αφήνεις την τελευταία σου πνοή, άφησε την προς το καντήλι, για να σβήσει. Είναι κρίμα να καίει άδικα...
------------------------------------------------
Γ' ΜΕΡΟΣ:
Την άλλη μέρα του θανάτου του πατέρα, ο Ιακώβ πηγαίνει στην τοπική εφημερίδα για να βάλει την αναγγελία του θανάτου.
Ιακώβ: Παρακαλώ, ποια είναι η μικρότερη χρέωση για μία αναγγελία θανάτου;
Υπάλληλος: 2 δολάρια, κύριε.
Ιακώβ: ΟΚ, γράψε λοιπόν "Αβραάμ Κοέν πέθανε".
Υπάλληλος: Μα, κύριε, πρέπει να έχετε υπόψη σας πως με τα 2 δολάρια μπορείτε να γράψετε μέχρι 10 λέξεις.
Ο Ιακώβ σκέφτεται μερικά δευτερόλεπτα και λέει στον υπάλληλο:
Ιακώβ: Ωραία, τότε γράψε "Αβραάμ Κοέν πέθανε. Πωλείται DATSUN σε τιμή ευκαιρίας".

Είναι ένας Αμερικάνος, ένας Ιάπωνας κι ένας Έλληνας σ' ένα τραίνο. Ξαφνικά ακούγεται ένα "ντριιιιιιιιιιιιιν" κι ο Αμερικάνος παριστάνοντας με το χέρι πως μιλάει στο τηλέφωνο αρχίζει:
"Hello!??!!....yes...yes ....o.k!!!"
Ο Έλληνας κι ο Ιάπωνας τον κοίταζαν περίεργοι. Τελικά ο Έλληνας πήρε το θάρρος και είπε "με συγχωρείτε αλλά ξέρετε είμαι περίεργος...", "Οhhh" τον διακόπτει ο Αμερικάνος "αυτό τελευταία tecnology στο America...μάικροφον στο μικρό δάκτυλο, ακουστικό στον αντίχειρα, χωρίς παρεμβολές και χωρίς κίνδυνο από electomagnetic waves...it's very very good".
Το ταξίδι συνεχίζεται και μετά από λίγα λεπτά "biiiiiiiiiip biiiiiiiiiiiip".
Ο Ιάπωνας πιάνει το δόντι του κι αρχίζει να μιλάει "Οχάιο, φουκουγιάμα, σουζούκι, χόντα καβασάκι......σαγιονάρα".
Οι άλλοι δύο κοιτούν έκθαμβοι. "Χααααα, αυτό τελευταία τεχνολογία στο Japan. Ακουστικό στο αφτί, μικρόφωνο στο δόντι χωρίς ραδιενέργεια. It's fantastic".
Το ταξίδι συνεχίζεται ήρεμα κι ωραία μέχρι που ο Έλληνας αμολάει μια πολύ ηχηρή πορδή "πρρρρρττττττ"
"Ε, χμ, με συγχωρείτε, μόλις έλαβα ένα φαξ".

Το τεράστιο πετρελαιοφόρο διασχίζει τον ωκεανό. Το ταξίδι είναι πολυήμερο και στο τυπικά ανδρικό πλήρωμα υπάρχει αυτή τη φορά και μια γυναίκα. Η παρουσία της δεσποινίδας ασυνήθιστη καθώς έχει δημιουργήσει περίεργες καταστάσεις... Τις πρώτες μέρες όλα κυλάνε ήρεμα, ο αντρικός πληθυσμός ήρεμος κι ευγενικός. Τις επόμενες μέρες κάποιοι μικροί εκνευρισμοί. Έχει μπει η τρίτη εβδομάδα και τα πρώτα ξεσπάσματα προμηνύουν θύελλα... Την κατάσταση προσπαθεί να προλάβει ο πλοίαρχος. Μαζεύει τα αρσενικά μέλη του πληρώματος και τους λέει:
- Κύριοι, μετά από τόσες μέρες η κυρία αισθάνεται ανία και για να σας φύγει ο πειρασμός που είναι μόνη της αποφάσισα να τη φλερτάρω εγώ σαν πλοίαρχος.
- Τι είπες; πετάγεται ο θερμόαιμος Ιταλός, υπάρχει Ιταλός επάνω στο πλοίο και θα δοκιμάσει άλλος να φλερτάρει; Δεν είστε καλά!
- Κύριοι, σας παρακαλώ, πετάγεται ο Γάλλος, το φλερτ, ως γνωστόν, είναι ειδικότητα των Γάλλων.
Ο καβγάς δεν αργεί να ανάψει. Κάθε ένας, για τους δικούς του λόγους, υποστηρίζει ότι το φλερτάρισμα είναι προσωπική του υπόθεση. Σε όλο αυτό το διάστημα ο Έλληνας, αδιάφορος, μασουλάει πασατέμπο και αγναντεύει το πέλαγος. Εκνευρισμένος ο πλοίαρχος του φωνάζει:
- Εσύ δεν ενδιαφέρεσαι να φλερτάρεις την κυρία;
- Τι να σας πω, κύριε πλοίαρχε, τρεις εβδομάδες τώρα την πηδάω. Αν θέλετε όμως, τη φλερτάρω κιόλας...

Ένας Αμερικανός βρίσκεται για δουλειές στη Σαουδική Αραβία και νοικιάζει ένα αυτοκίνητο. Εκεί που τρέχει με 150 στη μέση της ερήμου τον σταματάει ένα περιπολικό.
"Κύριε, του λέει ο αστυνομικός, τρέχατε με 150 ενώ το όριο εδώ είναι 70".
"Ε, καλά, λέει άνετα ο Αμερικάνος, πείτε μου πόσο είναι το πρόστιμο να τελειώνουμε γιατι βιάζομαι".
Εδώ ισχύει ο Οθωμανικός νόμος, λέει αυστηρά ο αστυνομικός. Δεν έχει πρόστιμα. Θα σε πάμε στην πόλη και εκεί θα έρθει ο Αμπτούλ και θα σε γ..."
Τον Αμερικάνο τον λούζει κρύος ιδρώτας. "Τι είναι αυτά που λέτε, εγώ είμαι Αμερικανός πολίτης, θέλω να δώ τον πρέσβη". Ο αστυνομικός δεν καταλαβαίνει τίποτα. Τον βάζει στο περιπολικό και τον πηγαίνει κατευθείαν στο δικαστή.
Ο Αμερικάνος φωνάζει, διαμαρτύρεται αλλά χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Μη μπορώντας να κάνει τίποτα άλλο περιμένει τη σειρά του.
Φέρνουν τον πρώτο κατηγορούμενο που κατηγορούνταν για ληστεία. "Να του κόψετε το δεξί χέρι" αποφασίζει ο δικαστής. Φέρνουν το δεύτερο που κατηγορούνταν για βιασμό και αποφασίζει να του κόψουν τα δύο χέρια και να τον ευνουχίσουν. Φέρνουν τον τρίτο που κατηγορούνταν για φόνο και αποφασίζει να του κόψουν το κεφάλι.
Γεμάτος αγωνία τότε ο Αμερικάνος γυρίζει στον Αμπτούλ που στεκόταν δίπλα του και του λέει: "Εμείς Αμπτούλ ένα γαμισάκι και τελειώσαμε, έτσι ;..."

Συνομιλία μεταξύ Καναδών Αμερικανών στα ανοιχτά νερά Βόρεια του Ατλαντικού:
...
- Καναδοί: Σας προτρέπουμε να αλλάξετε την πορεία σας κατά 15 μοίρες Νότια προκειμένου να αποφύγετε σύγκρουση μαζί μας.
- Αμερικάνοι: Αδύνατον. Εσείς θα αλλάξετε την πορεία σας κατά 15 μοίρες βόρεια.
- Καναδοί: Αρνητικώς. Η αλλαγή θα γίνει από μέρους σας σε 15 μοίρες προς νότο.
- Αμερικάνοι: Εδώ Καπετάνιος George Penenfield του αεροπλανοφόρου USS Linkoln 2ου μεγαλύτερου σκάφους του Ατλαντικού. Συνοδευόμαστε από 3 αντιτορπιλικά, 4 φρεγάτες, 4 υποβρύχια και 2 σμήνη αεροσκαφών. Για την ασφάλεια του σκάφους μας σας διατάζουμε να αλλάξετε την πορεία σας κατά 15 μοίρες βόρεια!
- Καναδοί: Εδώ φάρος. Κάντε ό,τι νομίζετε...